سلام

راستش بعد از مدت ها دارم تو این وبلاگ دست به قلم میبرم و مطالبی از نوع نگاه نقادانه رو می نویسم. گرچه میدونم خوانندگان این وبلاگ افرادی هستند که از تعداد انگشتان یک دست هم تجاوز نمی کنه، ولی می نویسم تا رسالت خودم رو به پایان رسونده باشم. یعنی تا جایی که سعی بکنم تو این ترم آخری سعی می کنم یک سری مطالب تو این وبلاگ به یادگار بذارم تا شاید بعدها که بهش سر زدم تجدید خاطرات بشه.

نگاهی از نوع مصری

یادش بخیر. عاشورای امسال حال و هوای جالبی داشت. حداقل برا من. هم پوشش رسانه ای مخصوصا در بخش رادیو خیلی خوب بود، هم امسال برخلاف پارسال که نه شور حسینی داشتم، نه شعور حسینی، ولی امسال کمی شعور پیدا کردم.

یادمه به همه چیز کنجکاو می شدم. اما یه چیزی منو خیلی دلخور کرد و اعصابمو صد البته خورد. چرخی که تو دنیای اینترنت می زدم، و تو گوگل سرچ می کردم، عاشورا رو همراه با وحشی گری می دیدم. مردمانی که با سرهای خونی شور این روزو برپا می کردند و بزرگ می داشتند. از خودم پرسیدم اینا دیگه چه جور مسلمونایی هستن. نه تنها شعور ندارن، بلکه شورشونم خیلی شوره و بی مزه. آخه نمی گن اگه یکی از اون ور دنیا کنکجاو بشه و کلمه ASHORA یا ASHURAرو سرچ کنه، وحشت برش می داره که این غمه زنا رو میبینه. اصلا اینا آدم نیستن. چون شعور ندارن. خیلی چیزای دیگه به ذهنم اومد و گفتم تقصیر از خودمونه که اسلام رو همراه با وحشت نشون میدیم.

اما این همه ی ماجرا نیست. مسلما این چیزا و این کلمات و جملاتو خیلی از ماها گفتیم و شنیدیم و باعث شده به خودمون کلی خورده بگیریم. اما امشب که یه سرچی تو اینترنت کردم و عکسای گوگلو جستجو میکردم، کلمه EGYPT به معنای مصر رو گشتم. دریغ از یه اعتراض. یه تظاهرات. نشون دادن یه عده مردمم دریغ کردن. در حالی که بسیاری از خبرگزاری ها تعداد کشته رو از 100 نفر بیشتر میدونن.

بله. غرب به این میگه FREEDOM یعنی آزادی غربی اینجوریه. یعنی این همه هیاهو و جنجال فقط تبلیغاته. به کشکم نمی ارزه.

هدف از گفتن این جملات نه خورده گرفتن به غرب بود. نه خوب جلوه دادن عاشوراییان که مثلا گوگل شورشو در آورده، و واقعیت چیز دیگه ایه. چون میدونم که همتون این چیزا رو میدونین و نیازی به گفتن نیست. اما روی صحبت من با کساییه که ندیده و نشناخته حرفایی رو در هر ساعت و هر روز گوش میدن و سریعا نسبت به اون جبهه میگیرنه. به نظر من همه چیزو میشه با ترازوی عقل سنجید. پس هر خبری چه داخلی، چه خارجی نباید سریعا رو ما تاثیر بذاره. خوب بیاندیشیم. سریع تصمیم نگیریم. نظراتمونو بلند نگیم. این شعار منه. این 3 کار باعث میشه که هرچی رسانه داخلی یا خارجی میگه سریع باور نکنیم. تحت تاثیر تبلیغات قرار نگیریم و اعصابمونم بی خودی خورد نشه.

اسمیم که برای این مطلب گذاشتم به خاطره این بود که "گشتی در دنیای مصر از نوع اینترنتی" باعث شد تا مطالب پایانی رو برای گذاشتن تو وبلاگ انتخاب کنم. برا همین به عنوان یادداشت  "نگاهی از نوع مصری"خورده نگیرید.