روزی دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت.
روزی که کمترین سرود بوسه است و هر انسان برای هر انسان برادری است.
روزی که دیگر در خانه هایشان را نمی بندند قفل افسانه ای است و قلب برای زندگی بس...
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است تا تو به خاطر آخرین حرف به دنبال سخن نگردی.
روزی که آهنگ هر حرف زندگی است تا من به خاطر آخرین شعر، رنچ جستجوی قافیه نبرم!
روزی که هر لب ترانه ای است تا کمترین سرود بوسه باشد.
روزی که تو بیایی برای همیشه و مهربانی با زیبایی یکسان شود.
روزی که ما برای کبوترهایمان دانه بریزیم...
و من آن روز را انتظار می کشم حتی اگر روزی که دیگر نباشم...
